توضیحات و چکیده مطلب
مقدمه و طرح مسئله
در كنفرانس بين المللي توسعه و محيط زيست در ريودوژانيرو، در سال 1992، 150 كشور اعلاميه اي را براي تعيين اصول دستيابي به توسعه پايدار امضاء كردند. درجهت اجراء و حمايت از اين اعلاميه ، در اين نشست برنامه كار 21، برنامه اي اجرائي براي حصول به توسعه پايدار در سده آينده ، پذيرفته شد: برنامه اي خطاب به موسسات بين المللي ، دولتهاي ملي و محلي ، و سازمانهاي غيردولتي .
اكنون سياستهاي اجرائي لازم براي انجام تعهدات اين نشست تهيه شده است . دولت بريتانيا "نظام برنامه ريزي كاربري شهري " را قلب استراتژي هاي توسعه پايدار برمي شمرد. "پايداري " اكنون الويت اول در قوانين حاكم بر برنامه ريزي شهري است . در سطح شهرها، مقامات مسئول برنامه ريزي موظف به رعايت اين اصل در برنامه ريزي و اجراي طرحهاي شهري هستند. به آنها تفهيم شده است كه "پايداري " تنها از طريق هدايت توسعه به گستره هاي موجود شهري امكان دارد، و نه گسترش شهر به سوي پيرامون و زمينهاي زراعي ، و تنها از طريق افزايش تراكم قابل دسترسي است . اين به معناي تشويق فرآيند افزايش شدت استفاده از زمين براي مقاصد گوناگون است .
